ช่วงนี้มัวแต่เห่อของใหม่อย่างเฟสบุ้ค ก็เลยหลงลืมไปว่ามีตัวเองสัญญาอะไรกับตัวเองไว้บ้าง ขนาดไปเที่ยวบาหลีกลับมายังลืมบันทึกในบล็อคของตัวเองอ่ะ…มาถึงตอนนี้จำอะไรไม่ได้แล้ว แย่จังเลย
มีแต่รูปภาพที่นำมาบันทึกไว้ให้เพื่อน ๆ ได้ติดตามไปเที่ยวค่ะ ส่วนรายละเอียดอื่น ๆ คงต้องพึ่งจากพี่กู… เพราะก้อยเองก็พึ่งพี่กู…เหมือนกันจ้า ครั้งที่สองกับบาหลี มีความทรงจำหลงเหลือเฉพาะที่อูบุดเท่านั้นเอง ส่วนที่อื่น ๆ ก้อยเพิ่งได้ไปครั้งนี้เป็นครั้งแรกค่ะ เพราะเมื่อสิบกว่าปีก่อนโน้นก้อยไปดูงาน และก็ดูงานโรงแรมจริง ๆ เลย ไม่ได้เที่ยวบาหลีเลยค่ะ แต่ได้ประสบการณ์โรงแรมบาหลีอย่างแท้จริง
ครั้งนี้ก้อยติดตามน้องเจ๊ะไปเที่ยวค่ะ ประหยัดค่าที่พักได้เยอะเลย เพราะเจ๊ะไปทำงาน และก็เป็นเพื่อนเที่ยวด้วย น่ารักที่สุดเลยค่ะ และโชคดีที่ได้เพื่อนร่วมทริปจากภูเก็ตอีก 2 คน คือ จี้เจี๊ยบกับน้องแจง จากโรงพยาบาลสิริโรจน์ ทำให้ประหยัดค่าเช่ารถไปอีกโข…
บาหลีเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณ และความเชื่อที่ฝังรากลึก ที่คนนอกคงยากที่จะเข้าใจ ก้อยว่าก้อยเป็นคนที่รับอะไรได้ง่ายแล้วนะ ก้อยยังรับไม่ค่อยได้อ่ะ มันมากไปค่ะ มากจนก้อยอึดอัดและเกิดคำถามว่า “ทำไม” กับตัวเอง เรื่องบางเรื่องไม่สามารถแตะต้องได้ และศาสนากับความเชื่อ เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เราไม่ควรแตะต้อง โดยเฉพาะกับคนที่ไม่คุ้นเคย อิอิ ก้เลยได้มองและก็…ไม่เข้าใจ
ถ้ามีโอกาสได้ไปเที่ยวบาหลีอีกครั้งก้อยก็คงไม่ปฎิเสธค่ะ เพราะยังไปไม่ทั่วเกาะเลยค่ะ และถ้าได้ไปจริง ๆ ก้อยจะเลือกไปกับคอเดียวกัน ไปแบบเจาะลึกเลยค่ะ เพราะก้อยอยากเดินดูผู้คนตามถนนหนทาง อยากร่วมในงานพิธี อยากนั่งมองนิ่ง ๆ และบันทึกภาพ อยากกลืนไปกับคนบาหลี ฯลฯ แต่ปัญหาคือก้อยยังไม่เจอคนที่ว่านั้นเลย…อิอิ
ลั้ลลาบาหลี…ด้วยภาพนะคะ ^___^
ป้ายกำกับ: ความเชื่อ, จิตวิญญาณ, ท่องเที่ยว, บาหลี, ลั้ลลาบาหลี, อูบุด
ใส่ความเห็น