Archive for กุมภาพันธ์, 2015

สีสันของเมืองดาลัด

กุมภาพันธ์ 8, 2015

 

 

 

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

สีสันของตลาดเช้า ที่ทำให้ตลาดสดชื่น

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

สวนดอกไม้ ที่เข้าไปแล้วตะลึงกับดอกกุหลาบหลากสี

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

มหาวิหารที่สวยงาม

 

 

 

 

 

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

เข้าใกล้น้ำตกขนาดใหญ่ได้มากที่สุด เสียดายไม่ได้เข้าไปในม่านน้ำ เพราะไม่มีเสื้อเปลี่ยน

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Bao Dai Summer Place ที่นี่สงบและสวยงาม แต่กลางวันร้อนไปหน่อย

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

ตลาดเช้าที่นี่ดอกไม้เยอะมาก โดยเฉพาะดอกกุหลาบ เต็มไปหมด >__<

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

สารพัดของขายในตลาด…ถนนคนเดิน เดินกันชิลล์ ๆ มากเลย อากาศหนาวนิด ๆ ลมพัดหน่อย ๆ

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

ปั่นจักรยานน้ำกินบรรยากาศรอบทะเลสาบตอนเย็น ๆ ก่อนจะไปหาของอร่อย ๆ กินที่ถนนคนเดิน

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

จะเปรียบเทียบให้เห็นว่าดอกไม้ดอกใหญ่มาก นี่เป็นดอกไม้สวนข้างถนนนะคะ

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

มุมถ่ายรูปเยอะมากที่ Valley of love

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

ช่วงเย็น ๆ ที่ถนนคนเดินจะสนุกสนานมาก เหมือนการสวนสนามเลย เพราะตลาดจะแปรรูปจากตลาดผัก ผลไม้ เป็นตลาดเสื้อผ้า

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

รถรางแสนสนุก อิอิ ขาลงตื่นเต้นมาก ขาขึ้น ก็งั้น ๆ แต่ก็ดีกว่าเดิน อิอิ

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

ตลาดเช้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ก้อยเลือกภาพมาเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น เพื่อยืนยันว่าดาลัดเป็นเมืองที่มีสีสันมาก นอกจากอากาศดีแล้ว ยังมีที่ท่องเที่ยวที่หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นน้ำตก วัด สวนดอกไม้ ตลาดเช้า ตลาดค่ำ ถ้าแอดเวนเจอร์หน่อยก็มีรถรางที่ตื่นเต้นมาก ๆ ก้อยงี้สุดเสียงเลย ถ้าได้ขับเองคงไม่หวาดเสียวมาก อิอิ ถ้ามีโอกาสนะ ดาลัดเป็นอีกหนึ่งเมืองที่อยากจะกลับไปอีก

เดือนแห่งความรักเหรอนี่

กุมภาพันธ์ 8, 2015

เดือนกุมภาพันธ์ เป็นเดือนเแห่งความรัก แต่ เดือนกุมภาพันธ์ปีนี้ เป็นเดือนที่ก้อยจุดธูปบอกลาคนหลายคน และมีบางคนที่อยู่ไกล ไม่ได้บอกลา บางคนใกล้ แต่ก็ไม่ได้ไปลาเช่นกัน
การจุดธูปบอกลา เป็นการลาที่เจ็บปวดมากที่สุดสำหรับคนที่รัก แต่ใช้เวลาน้อยที่สุด
ขอให้ทุกดวงวิญญาณไปสู่สุขคติค่ะ
สำหรับคนที่ยังมีชีวิตอยู่ก็ขอให้รักกันให้มาก ดูแลกันให้ดี นะคะ เมื่อถึงวันทีฝ่ายไหนไปก่อนก็จะได้มีความทรงจำดี ๆ ไว้คิดถึงกัน และเราจะคิดถึงกันด้วยรอยยิ้มไม่ใช่คราบน้ำตาค่ะ

อีกครั้งกับเวียตนาม

กุมภาพันธ์ 8, 2015

ช่วงปลายปี 2014 ประมาณเดือนพฤศจิกายน เป็นการเดินทางไปเวียตนามอีกครั้ง เป็นครั้งที่ 2 กับประเทศนี้ ซึ่งก็มีหลายคนถามว่าทำไมก้อยเลือกไปเที่ยวเวียตนามติด ๆ กัน … ไม่มีใครตัดสินใจทำอะไรโดยไม่ผ่านกระบวนการคิดแน่นอน ก้อยเองก็เช่นกันค่ะ แต่ตรรกะการคิดของแต่ละคนอาจจะไม่เหมือนกัน ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับหลาย ๆ เหตุผลประกอบกันไป เหตุผลหลักของก้อยคือ
๑. ค่าใช้จ่าย ไปเวียตนามถูกกว่าไปญี่ปุ่นแน่นอน
๒. ระยะเวลา ก้อยมีวันลาไม่มาก ไม่คุ้มกับการเสียค่าตั๋วแพง ๆ แล้วไปแค่ 3-4 วัน
๓. การสื่อสาร เนื่องจากภาษาอังกฤษไม่แข็งแรง เที่ยวอาเซียนก่อน อิอิ
๔. ยังไม่บรรลุเป้าหมาย เนื่องจากเป้าหมายของเวียตนาม คือ ซาปา ซึ่งครั้งนี้ก็ยังไปไม่ถึงซาปา แน่นอนว่าต้องมีเวียตนามครั้งที่ 3 แน่นอนค่ะ
หลาย ๆ คนบอกเล่าความไม่ประทับใจของคนเวียตนาม เนื่องจากประสบการณ์ที่เจอ ก้อยเองไปเวียตนาม 2 ครั้ง เจอประสบการณ์ต่างกัน แต่ก็ไม่ถึงกับไม่ประทับใจนะคะ เพราะเรามองเค้าด้วยความเข้าใจ … ถ้าเราเข้าใจ เราจะเข้าใจ .. งง มั้ยเนี่ย
เวียตนามเป็นประเทศที่ผ่านอะไรมามาก และเพิ่งผ่านมาไม่นาน อดีตที่เจ็บช้ำยังจำฝังใจ จึงไม่แปลกที่คนเวียตนามในปัจจุบันมีแรงขับสูง และเชื่อว่าจะตามทันประเทศไทยในอีกไม่นาน และเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวมาก ๆ
คุยเรื่องซีเรียสทำไมเนี่ย >__<
ตามก้อยไปเที่ยวเวียตนามดีกว่าค่ะ…ครั้งนี้ก้อยเลือกไปที่เมืองโฮจิมินห์ – ดาลัด – มุยเน่ 3 เมืองที่แตกต่าง แต่มีความงามในแบบของตัวเอง และปัจจุบันตลาดท่องเที่ยวกำลังมาแรงมาก ๆ
– 20 พ.ย. ออกเดินทางจากสนามบินดอนเมืองด้วยสายการบินแอร์เอเชียไปยังเมืองโฮจิมินห์ และซื้อตั๋วรถนอนจากโฮจิมินห์ไปดาลัด ค่าตั๋วรถนอน 13 USD. ค่ะ
– 21 พ.ย. ถึงดาลัดตั้งแต่ตี 4 แน่ะ รถมาส่งที่หน้าโรงแรม เข้าโรงแรมได้ แต่เข้าห้องไม่ได้ เพราะต้องรอห้อง C/Out แต่สามารถล้างหน้า แปรงฟัน เข้าห้องน้ำได้ พอสว่างก้อยก็ออกไปหาอะไรกิน รอเวลาทัวร์มารับไปเที่ยวค่ะ จองไว้แล้ว คนละ 17 USD. ตรงนี้ขอแนะนำสำหรับคนอื่น ๆ เลยนะคะว่าอย่ามัวเสียเวลานั่งรอในโรงแรมเหมือนก้อย ให้ฝากกระเป๋าแล้วออกไปดูชีวิตชาวเมืองดาลัดที่ตลาดเช้า มีอะไรดี ๆ เยอะเลยค่ะ ก้อยได้ออกไปก็วันสุดท้ายแระ…เสียดายมาก
วันนี้ก้อยเลือกทัวร์นอกเมือง ไปหลายจุดนะคะ สนุกและสวยงาม ค่าทัวร์ไม่รวมอาหารกลางวันนะคะ เสร็จจากทัวร์ก็กลับเข้าที่พัก ก้อยจองไว้ 2 คืน ๆ ละ 26 USD. ค่ะ (รวมอาหารเช้า)
ตอนเย็นก็ออกมาเดินเล่น อากาศดีมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
– 22 พ.ย. วันนี้ทัวร์เมืองดาลัดอีกหนึ่งวันค่ะ เมืองดาลัดเป็นเมืองที่เที่ยวได้สบาย ๆ เพราะอากาศเย็นสบาย วันนี้ตอนเย็นเจอฝนด้วยนิดหน่อย ตอนเย็นก็ไปเดินตลาดเช่นเคย เป็นช่วงเวลาที่ชอบมาก ๆ เพราะอากาศเย็นสบาย เดินไม่เหนื่อย
– 23 พ.ย. รีบทานอาหารเช้า เพราะรถมารับ 07.00 น.เพื่อไปต่อยังเมืองมุุยเน่ ค่ารถคนละ 10 USD. เป็นการนั่งรถที่ทรหดมาก ๆ ต้องมาลองแล้วจะรู้ค่ะ ไม่สบายเหมือนนั่งรถนอน ตุหรัดตุเหร่ มาถึงมุยเน่ก็ประมาณเที่ยง ได้เวลาหิวเลยค่ะ ค่าห้องที่มุยเน่ คืนละ 35 USD. (รวมอาหารเช้า)
วันนี้ก้อยเช่ามอเตอร์ไซต์ชมเมืองตอนเย็น ๆ แล้วก็นั่งชิลล์ ๆ กับอาหารทะเลที่สดมั่ก ๆ
ดาลัด กับ มุยเน่ เป็นเมืองที่ก้อยกินหอยแล้วอร่อยมาก เพราะถ้าอยู่เมืองไทยก้อยไม่กินหอย อิอิ เป็นโรคอะไรก็ไม่รู้ กินหอยแครงไม่เป็น หอยนางรมก็ไม่กิน หอยขมก็ไม่กิน แต่ดันมาชื่นชอบหอยที่ดาลัด กับ มุยเน่ พูดถึงแล้วน้ำลายไหล อิอิ
– 24 พ.ย. ทัวร์ทะเลทรายมุยเน่ค่ะ รถมารับตั้งแต่ 04.30 น. จริง ๆ แล้วทะเลทรายสวยตอนพระอาทิตย์ขึ้น กับ พระอาทิตย์ตก ในเมื่อต้องเลือก ก้อยเลือกดูพระอาทิตย์ขึ้นค่ะ หลังจากนั้นก็ไปเที่ยวจุดอื่น ซึ่งไม่ร้อนมาก ถ้าเลือกเย็น ก้อยต้องเที่ยวที่อื่นก่อน มันร้อนค่ะ อิอิ ค่าทัวร์คนละ 15 USD. ค่ะ เป็นทัวร์ครึ่งวัน และก้อยก็จองตัวร์รถนอนไว้แล้ว เวลา 13.30 น. ออกจากมุยเน่ไปโฮจิมินห์ ค่ะ ซึ่งจะถึงโฮจิมินห์ตอนค่ำ ๆ ประมาณทุ่มนิด ๆ ตอนนี้เหนื่อยนิดนึง เพราะต้องเดินหาโรงแรม ซึ่งโรงแรมที่นี่มีมากค่ะ ไม่ต้องห่วง ถ้าไม่เหนื่อยก็เดินเช็คราคา ดูห้องไปเรื่อย ๆ ดูสัก 3-4 โรงแรม ก้อยก็เลือกแระ เพราะท้องเริ่มหิว … จำค่าโรงแรมคืนนี้ไม่ได้อ่ะ ไม่ได้จดไว้ แต่น่าจะประมาณ 20 USD. รวมอาหารเช้า เป็นห้องติดระเบียงด้วย อิอิ จากประสบการณ์การจองห้องผ่านเว็บไซต์ในการเดินทางครั้งก่อน สอนให้ก้อยรู้ว่าการเลือกห้องพักที่เวียตนาม ให้เลือกห้องติดระเบียง ไม่งั้นอาจเจอห้องอับได้
– 25 พ.ย.เดินชมเมืองโฮจิมินห์ เดินจริง ๆ ค่ะ กระเป๋าฝากไว้ที่โรงแรมหลังจากเช็คเอ้าท์เรียบร้อย เพราะไฟลท์กลับตอนค่ำ ๆ เย็น ๆ ค่อยกลับมารับกระเป๋า แล้วไปสนามบิน … แพลนว่าจะนั่งรถเมล์คันเดิมที่นั่งจากสนามบินกลับไปยังสนามบิน แต่ฝนตกหนักมาก เดินไปไม่ถึงคิวรถเมล์อ่ะ เลยจำใจจำยอมเรียกแท็กซี่
เป็นไงคะ การเดินทางที่แสนทรหด แต่ก้อยอยากจะบอกว่าเป็นการเดินทางที่คุ้มค่าจริง ๆ ค่ะ
เรายังต้องได้เจอกันอีกแน่นอน…เวียตนาม เพราะยังไปไม่ถึงซาปา 🙂